سرما در تمام بافت‌هاى خانه جا خوش کرده است. راه دور بود و باد سوزان. دیوارها در برابر سرما مقاوم نیستند و هر چه در برابر بخارى خانه دست به هم می‌سایم، گرما در تنم رخنه نمى‌کند. دیوار خانه نَم دارد و فضاى آن بوى نا. زنى با لباسى محلى و لبخندى بر لب خوش‌آمد می‌گوید.

روى‌ دســت‌هایش چند قدمى جلو مى‌آید. مى‌‎خواهد زودتر از هر کســى بســته روبه‌روى من‌ را باز کند. هنوز یک‌ ســالش تمام نشــده است. مى‌نشیند. لبخند مى‌زند. امیرحسین از هیچ چیــز گویا خبر ندارد. پدرش را دو ماهى اســت، تنها در قاب عکس دیده اســت و بس. امیرمهدى با قیچى از راه مى‌رســد. مى‌گوید که این جعبه‌ها براى او خبرى خوش دارند.