هـمـه با هــم

برای فــردای ایتـــام

اخبار

در حسرت آبادی!

در حسرت آبادی!
دیوارهای ریخته شده، جاده‌های خاکی صعب‌العبور، کمبود امکانات تحصیلی، نبود مراکز بهداشتی، کودکانی که از تحصیل باز‌می‌مانند، مادرانی که در حسرت یک‌بار پابوسی حرم امام‌رضا(ع) چشم از جهان فرو می‌بندند، نبود آب، نبود گاز و نبود صدها امکانات دیگر؛ اینها واقعیت‌هایی است که در بسیاری از روستاهای شهرستان دوره‌چگنی به چشم می‌خورد و حالا وقوع سیل، مشکلات را صدچندان کرده است.

روستای ولدکش از توابع بخش شاهیوند در شهرستان دوره چگنی استان لرستان است که از محروم‌ترین روستاهای این استان به‌شمار می‌رود. به‌طور کلی بخش شاهیوند که در غرب منطقه چگنی واقع است از بخش‌های محروم استان لرستان است که هنوز خانه‌هایی با سنگ و خشت و گل در آن دیده می‌شود و محرومیت مردم صبور این خطه دل هر بیننده‌ای را می‌آزارد.

روستایی بدون خانه بهداشت، مدرسه و مسجد
آقای محمدی یکی از اهالی روستای ولدکش است که درباره محرومیت روستایش می‌گوید: روستای ما نه مدرسه دارد نه خانه بهداشت و نه حتی یک مسجد. اغلب بچه‌های ما بعد از طی دوران ابتدایی از تحصیل محروم می‌شوند؛ چرا که اهالی نه توان فرستادن بچه‌هایشان را به شهر دارند و نه مدرسه‌ای در این روستا وجود دارد که بچه‌ها به درس خواندنشان بپردازند.
 روستای ولدکش حدود 120کیلومتر از مرکز استان یعنی شهر خرم‌آباد فاصله دارد و حدود 30کیلومتر از مسیر هم جاده خاکی است یعنی افراد باید 30کیلومتر جاده خاکی و صعب‌العبور را طی کنند تا به روستای ولدکش برسند.
محمدی که خودش هم تحصیلات ابتدایی دارد با آهی در سینه می‌گوید: مدرسه راهنمایی در روستای ما وجود ندارد، بچه‌ها دوران ابتدایی را بعضا با سرباز‌معلمی طی می‌کنند و با گرفتن کارنامه دوران ابتدایی یا باید مهاجرت کنند یا دست از تحصیل بکشند و اغلب مجبورند راه دوم را انتخاب ‌کنند. اهالی وسعشان نمی‌رسد که بچه‌ها را به مدارس شبانه‌روزی بفرستند. روستای ما حتی یک مسجد ندارد که بتوان هم در آن عبادت کرد و هم معلمی آورد تا به دانش‌آموزان درس بدهد.

سیل، مشکلات را دوچندان کرد
او که شغلش کشاورزی است درخصوص نحوه امرار معاش‌شان هم می‌گوید: بیشتر اهالی روستا کشاورز هستند. کشاورزی در اینجا دیمی است و به‌صورت کاملا سنتی انجام می‌شود. در واقع مردم این بخش به سختی مشغول کشاورزی محدود سنتی و دامپروری هستند. گاهی هم پیش می‌آید که روستاییان برای امرار معاش به شهرهای بزرگ می‌روند و با کارگری و اشتغال به مشاغل سخت و طاقت‌فرسا، هزینه زندگی خود و خانواده‌شان را درمی‌آورند. اما حالا سیل اخیر بسیاری از دام‌ها را از بین برده و غذای دام‌ها (کاه) را هم خراب کرده است.
محمدی با بغضی که از ابتدای صحبت‌هایش هم می‌شود در صدایش شنید ادامه می‌دهد: اینجا محرومیت مطلق است، نه از تغذیه مناسب خبری هست نه از جاده و بهداشت و مدرسه، هر چه هست فقر و نداری است. خانه‌های روستا از سنگ و گل و خشت ساخته شده و هیچ استحکامی در برابر حوادث ندارد. سیل اخیر هم مشکلات ما را چند برابر کرده است به‌طوری که حتی دیگر سقفی هم نداریم که زیر آن شب‌ها را به صبح برسانیم.

قطع راه‌های ارتباطی با وقوع سیل

اعظم زیودار، مسئول گروه جهادی شهرستان دوره چگنی درباره وضعیت روستاهای شهرستان چگنی می‌گوید: اغلب روستاهای این محدوده محروم هستند. در سیل اخیر حدود 16- 15روستا خسارات زیادی دیدند و راه‌های ارتباطی آنها به‌طور کامل قطع شد به‌طوری که مجبور بودیم با هلی‌کوپتر برایشان آب و غذا ببریم. در این روستاها بیش از 3 هزار نفر ساکن هستند که اغلب به شغل دامداری و بعضا کشاورزی دیمی مشغولند. مردم این مناطق به‌قدری محرومند که گاهی حتی برای دریافت آردی که برای آنها درنظر می‌گیریم نمی‌توانند مراجعه کنند چون هم مسیر صعب‌العبور است و هم هزینه رفت‌وآمد زیاد است، این محدوده کوهستانی است و روستاها از جاده‌ها فاصله زیادی دارند.
برای رساندن غذا، آب آشامیدنی، لباس و... به‌دلیل سختی مسیر نمی‌توانیم از ماشین‌های معمولی استفاده کنیم و حتما باید خودروی شاسی بلند باشد تا آسیب نبیند.

 7سال انتظار برای خرید یک جفت جوراب
او خودش ساکن شهرستان دوره است اما از مشکلات اهالی روستاها آگاهی کامل دارد. او با نگرانی می‌گوید: مردم این مناطق مردم صبوری هستند که با همه نبودها ساخته‌اند. یک‌بار در بازدیدی که از روستاها داشتیم مادری را دیدم که گریه می‌کرد و می‌گفت 7سال است که نتوانسته‌ام برای فرزندم یک جوراب بخرم، یکی دیگر از اهالی با وجود 62سال سن هنوز حتی به خرم‌آباد پا نگذاشته بود و آرزویش پابوسی حرم امام‌رضا(ع) بود.
زیودار می‌گوید: اگر بیکاری از اینجا رخت ببندد و سرمایه‌گذاران به این نواحی وارد شوند اوضاع بهتر خواهد شد. در این روستاها زنان می‌توانند قالیبافی کنند اما امکاناتی وجود ندارد. بسیج سازندگی اگر هر 4فصل را هم در اینجا فعالیت کند باز هم کم است، الان روستای ولدکش آب آشامیدنی ندارد و باید از رودخانه آب بیاورند، روستای پیری هم مشکل آب دارد، اغلب روستاها گاز هم ندارند و مجبورند از چوب یا زغال برای گرم کردن خانه استفاده کنند. این در حالی است که خانه‌ها در مناطق کوهستانی ایجاد شده و سرما و یخبندان در این مناطق زیاد است.
او با اشاره به سیل اخیر می‌گوید: در حال حاضر مشکل اصلی نبود نفت و پلاستیک است. سقف بسیاری از خانه‌ها چکه می‌کند و ما نیاز به پلاستیک داریم تا حداقل از چکه باران جلوگیری کنیم. امیدوارم که هر چه زودتر با همت مردم و مسئولان مشکلات روستاهای شهرستان دوره چگنی مرتفع شود و اهالی بتوانند از حداقل امکانات مانند آموزش، بهداشت، تغذیه مناسب، پوشاک و... بهره‌مند شوند.
 جهت هر نوع کمک مالی مالی،کالایی و یا پزشکی به سایت سبقت مجاز مراجعه فرمائید.

http://sebghatmojaz.ir/index/post/86

۲۶ آبان ۱۳۹۴ ۱۴:۲۶
سایت سبقت مجاز |

نظرات بینندگان

نام را وارد کنید
تعداد کاراکتر باقیمانده: 500
نظر خود را وارد کنید